Ülkemizde uygulanan orman yolu standart ve eğimlerinin fao kriterleri ve bazı ab ülkeleri uygulamaları açısından değerlendirilmesi

Abstract

Orman yolları, ormancılık faaliyetinin gerçekleştirilmesinde vazgeçilemez alt yapı tesislerindendir. Ülkemizde her yıl ortalama 1000 km yeni orman yolu inşa edilmekte, ayrıca standartları uygun olmayan yaklaşık 1000 km orman yolunda da büyük onarım yapılmaktadır. Orman yollarının geometrik standartlarının uygunluğu yanında, yolda uygulanacak eğimlerin nakliyat tekniği ve güvenliği bakımından yol seksiyonları boyunca üniform olarak uygulanması oldukça önemlidir. Bu çalışmada, orman yolu yapımı sırasında Birleşmiş Milletler Gıda ve Tarım Örgütü (FAO) ile bazı Avrupa Birliği (AB) ülkeleri tarafından önerilen yol standartları, boyuna eğimler ve bunların sınır değerleri incelenmiştir. Öncelikle, orman yolu yapımında ülkemizdeki orman yolları standartları ve eğim değerleri ortaya konulmuştur. Daha sonra, FAO ile bazı AB ülkelerindeki yol standart ve eğimlerine ilişkin durum ortaya konulmuş ve son olarak ülkemizdeki uygulamaları ile kıyaslanarak irdelenmiştir.

Forest roads are one of the inevitable infrastructures in conducting forestry operations. Around 1000 km under standardized forest roads have been largely repaired in addition to construction of 1000 km new forest roads in Turkey. Implementing uniform road gradient along the road sections is very important in terms of transportation techniques and safety, as well as the geometrical standardizations of the forest road. In this study, current road standards, longitudinal gradient values and their limitations in forest road constructions recommended by Food and Agriculture Organization of the United Nations (FAO) and some Europe Union (EU) countries were examined. Firstly, the forest road standards and their gradient values have been defined in Turkish forest road construction practices. Afterwards, the forest road standards and the gradient values applied by FAO and some EU countries were presented, and finally, the specifications were examined by comparing them with the current practices in Turkish forestry.